Maar te middernacht klonk een geroep: Zie, de bruidegom! Gaat uit, hem tegemoet! Mattheüs hfdst.25 vers 6.
Deze middernacht komt alsmaar dichter en het keerpunt in deze welbekende gelijkenis van de tien maagden is een geroep in het duister. Er wordt heel wat geroepen (of zelfs geschreeuwd) in deze wereld, meestal om de aandacht op zichzelf te vestigen. Degene die hier roept, blijft echter anoniem. Hij vestigt slechts de aandacht op degene die eraan komt, de bruidegom. Zou er niet een keerpunt kunnen komen in het leven van veel mensen als wij een duidelijk geluid gaven over onze Bruidegom? En dan, precies zoals hier, niet alleen over Zijn komst, maar over Zijn Persoon, over Hemzelf, De Bruidegom! Jezus die mijn ziel bemint! Dat hoort het getuigenis van een christen te zijn: zélf op de achtergrond blijven en Hém op de voorgrond plaatsen. Het christendom is goed begonnen: mensen bekeerden zich van de afgoden om de levende en waarachtige God te dienen en uit de hemelen Zijn Zoon te verwachten! (1 Thess. 1:9,10). Helaas ebde die verwachting al spoedig weg. Er bleef van het dienen van God vaak weinig over. Dikwijls was er zelfs geen sprake meer van echte bekering. Een oppervlakkig christendom was wat overbleef. Vandaag is die toestand niet beter. Toch wil de Geest van God u en mij wakker schudden om weer te gaan leven in de verwachting
van de wederkomst van Jezus Christus!
Lees Mattheüs 25:1-13.
Groetjes,
<>< Pieter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten