En de discipelen deden zoals Jezus hun had opgedragen en bereidden het pascha. Mattheüs hfdst.26 vers 19.
Wij, de discipelen van de Meester, leerlingen, navolgers van de Heer Jezus, luisteren graag naar elke aansporing om Hem in alle details van ons leven de eerste plaats te geven, zoals de discipelen toen deden. We vinden hier nog een ander voorbeeld: er was in de stad zelfs een onbekende discipel die zijn huis voor de Meester gereed en beschikbaar had, in een tijd dat hij zijn opperzaal voor veel geld zou kunnen verhuren. Wat een verschil met die andere 'discipel' Judas! Eén van u zal Mij verraden, zegt de Heer plotseling tijdens de maaltijd. Daar schrikken de discipelen van. Ze worden ook verdrietig. Zou ik het zijn? vragen ze zich af. Eén voor één komen ze met die vraag bij de Meester. Ze lijken zichzelf te kennen. Ze kennen hun eigen zwakheid. En daar worden ze klein van. Een half uur later, als Judas weg is, reageren ze heel anders. ‘Zelfs al moet ik met U sterven, ik verlaat U nooit!’ roepen ze in koor. Welke reactie de Heer het meest waardeert, weten we niet. Maar in beide zit een les: enthousiast en vurig zijn voor de Heer, maar wel in het besef van eigen zwakheid.
Lees Mattheüs 26:17-25.
Groetjes,
<>< Pieter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten