Laat beide samen opgroeien tot de oogst; en in de oogsttijd zal ik tot de maaiers zeggen: Verzamelt eerst de dolik en bindt het in bossen om het te verbranden, maar brengt de tarwe bijeen in mijn schuur. Mattheüs hfdst.13 vers 30.
Je ziet zo gebeuren wat Jezus vertelt. De vijand komt terwijl de mensen slapen. Dan doet hij zijn vreselijk werk. Waarom mogen de slaven het onkruid nu niet weghalen? Omdat het zoveel op het echtte koren lijkt. De kans op een vergissing is dan veel te groot. Zo ziet het veld van Gods koninkrijk er nu uit: heel wat schijnheiligen, nauwelijks te onderscheiden van de echte heiligen. Maar God kent de werkelijkheid, en eenmaal zal alles aan het licht komen. Wel iets om ernstig over na te denken. Twee eindproducten: het ene is het product van een vijandig mens. Later zal worden uitgelegd dat deze de duivel is. Hij zaait onkruid lijkend op de tarwe, zoals er ook nu zgn. ‘christenen’ zijn die met een schijn van godsvrucht de kracht daarvan verloochenen (2 Tim.3:5). Het andere is het product van de Zoon des mensen, de Heer Jezus. De eindbestemming van de twee producten is verschillend. Het eerste wordt bijeengehaald en in bossen gebonden om verbrand te worden. De poel van vuur is het einde voor wie satan gelooft. Het tweede wordt bijeengebracht in de schuur, de hemel. Het moment van de oogst is dichtbij, Jezus zegt: Zie, Ik kom spoedig! Zijn we klaar om onze God te ontmoeten?
Lees Mattheüs 13:24-30.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten